Motivatie Moshpit: Het is altijd nu!

Ik wil vandaag graag praten over de dood. Niet over de dood zelf, maar meer over een gedachte die de dood vaak veroorzaakt. Ik weet dat veel van de mensen die dit lezen het liefst het niet over de dood hebben, of zelfs maar over na willen denken. Maar er is altijd een deel van onze hersenen dat weet dat dit niet voor altijd door kan gaan, een deel van ons weet dat we maar een doktersbezoek of een telefoontje weg zijn van het moment waarin we worden herinnerd aan onze eigen sterfelijkheid, of die van de mensen om ons heen.

Nou weet ik dat veel van de mensen die dit zullen lezen dit op een bepaalde manier hebben meegemaakt. En weten hoe het is om plots uit de normale loop van het leven te worden gegooid. En de fulltime baan van het niet dood gaan ineens op haar grondvesten doet schudden. Maar hetgeen wat mensen op momenten als deze blijken te realiseren is dat ze veel tijd hebben verspilt toen het leven (nog) normaal was. Het is niet puur wat ze deden met die tijd, dat ze teveel werkten of iets dergelijks. Het is dat ze teveel gaven om de verkeerde dingen, ze hebben spijt van de dingen waar ze om gaven. Zoals bijvoorbeeld sport op tv of de uitslagen van de verkiezingen en zo kan ik nog wel even door gaan.


En dit is een paradox natuurlijk, want we weten allemaal dat dit moment eraan komt.
Is het niet waar dat je weet dat dit moment eraan komt? Dat er een dag komt dat je ongeneeslijk ziek wordt of één van je naasten dood gaat, en je terug kijkt op de dingen die je aandacht trokken en denkt "waar was ik mee bezig?..".
Je weet dit, en toch ,als je zoals de meeste mensen bent, zal je het merendeel van de leven doen alsof je voor altijd zal blijven leven, en dingen doen waarvan ze weten dat ze later terugkijken een gevoel bij zullen krijgen van "waarom hield ik me daar bezig?..". Het is als een slechte film voor de vierde keer kijken, dit soort dingen hebben alleen nut als we daadwerkelijk onsterfelijk zouden zijn. Er kan maar beter een hemel zijn, als we onze tijd zo verdoen.

En er zijn echt wel mogelijkheden om echt in het 'nu' te leven. Wat is het alternatief?
Het is altijd nu!
Hoeveel je ook het gevoel hebt dat je plannen moet maken voor je toekomst, voorzorgsmaatregelen moet nemen, risico's moet ontwijken, de realiteit is dat het altijd nu is. Dit mag afgezaagd klinken, maar het is wel waar. Al kan je wetenschappelijk gezien je niet spreken over het 'nu' omdat een evenement wat hier gebeurd simpelweg niet op hetzelfde moment ook op een andere plaats kan plaatsvinden.(Denk hierbij aan de anekdote over het ligt dat in de trein aangaat en voor de conducteur die dit doet, het licht nu in de gehele bus aangat, terwijl het voor iemand die buiten de bust eerst vooraan in de trein aangaat en dan verder. ) De waarheid is dat 'nu' niet eens qua neurologie kan, want we weten dat inputs naar het brein op verschillende momenten plaatsvinden, en dat het bewustzijn in verschillende lagen van inputs is opgedeeld, wiens timing verschillend moet zijn. Ons begrip van nu is op een bepaalde manier zelfs al een herinnering. Maar gekeken vanuit wat wij als 'nu' verstaan is het altijd nu.

En ik denk dat dit een van de meest bevrijdende waarheden over de aard van de menselijke geest is. Ik denk zelfs dat er niks belangrijkers om te begrijpen  is over je geest dan dat, als je in deze wereld gelukkig wil zijn. Het verleden is een herinnering, het is een gedachte die 'nu' opkomt. De toekomst is het is een verwachting, maar tegelijk ook een gedachte die 'nu' door in je opkomt. Wat we daadwerkelijk hebben is dit moment.. en deze.. en deze. En het grootste gedeelte van ons leven vergeten we deze waarheid ,verstoten  we het of proberen het te ontvluchten. En het angstaanjagende is dat het ons lukt, we zijn er in geslaagd om nooit echt in contact te staan met het specifieke moment waarin we ons bevinden en in dat moment volledige tevredenheid te vinden.Omdat we altijd hopen om gelukkig te worden in de toekomst, maar de toekomst komt nooit. Omdat het altijd nu is. Zelfs wanneer we denken dat we ons volledig in het huidige moment bevinden, zijn we in werkelijkheid  kijken we soms zonder dat we het merken altijd anticiperend over onze schouder. We zijn altijd met de iets bezig. We zijn altijd een probleem aan het oplossen.


En het is mogelijk om simpelweg je problemen te laten vallen, al is het maar voor een moment. En genieten van alles wat mooi een puur is van het leven in het heden. Dit is geen kwestie van nieuwe informatie of meer informatie. Het vereist een verandering in je houding. Het vereist een verandering in de aandacht die je besteed aan de ervaringen die je beleeft op het huidige moment.




Deze blog zou ik graag willen afsluiten met een quote van Dan Millman die gaat als volgt:

"The tijd is nu. De plaats is hier. Blijf in het heden. Er is niets wat je kan doen om het verleden te veranderen, en de toekomst zal nooit precies worden zoals je gepland hebt of op gehoopt had "



Dat was het weer voor deze keer, en zoals altijd Keep Breaking Dem Skylines!
( #BKDSL | #TeamBKDSL )